atrakcje w Karpaczu
Słonecznik to jedna z karkonoskich, granitowych grup skalnych. Zlokalizowany jest ponad Wielkim Stawem, przy czerwonym szlaku turystycznym, pomiędzy schroniskami Dom Śląski i Odrodzenie. Wysokość nad poziomem morza to 1423 metry, przy czym skałki dochodzą do 12 metrów. Skałki te są dobrze widoczne z Karpacza Górnego, Borowic czy Przesieki. Zresztą, nazwa skałek wiąże się z tym. Niemieckojęzyczna nazwa tych to: Mittagstein czyli Kamień Południa (albo południowy). Określenie to wzięło się stąd, iż właśnie w południe słońce, gdy patrzy się na nie z tych wiosek, „wisi” nad skałkami. Kolejną ciekawostką jest to, iż jedna z części Słonecznika przypomina swym wyglądem postać ludzką, albo diabelską, toteż czasami skałki te określano także Diabelskim Kamieniem.
Najłatwiej dotrzeć na Słonecznik żółtym szlakiem z Borowic czy Przesieki, lub zielonym szlakiem z Karpacza. Można także trafić do niego wędrując szczytami Karkonoszy – czerwonym szlakiem.
W Karkonoszach jest mniej więcej 150 grup skalnych. Pielgrzymy są jednak jedną z największych grup – składają się z trzech dużych i kilku mniejszych skałek. Wysokość trzech głównych to mniej więcej 25 metrów. Cała grupa położona jest na wysokości mniej więcej 1200 m n.p.m., na zboczu Smogorni, w pobliżu Wielkiego Stawu, Słonecznika, Karpacza i Borowic.
Do Pielgrzymów dojdziemy z Karpacza (szlakiem niebieskim z Białego Jaru, przez Kościół Wang, na Polanę, a dalej żółtym na Słonecznik – ewentualnie szybszą trasą szlakiem zielonym) ewentualnie z Borowic (szlakiem żółtym – około dwóch godzin).
Świątynia Wang lub Kościół Wang – czyli ewangelicki Kościół Górski Naszego Zbawiciela to jedna z najbardziej znanych atrakcji nie jedynie Karpacza, ale także całych Karkonoszy. Jest to jeden z najstarszych drewnianych kościołów w naszym kraju.
Już sama nazwa jest ciekawostką i na próżno szukać znaczenia tego słowa w słowniku języka polskiego. Nazwa Wang pochodzi od norweskiego miasteczka, z którego pochodzi Kościół Wang.
Świątynia Wang wybudowana została z sosny norweskiej na przełomie wieków XII i XIII, bez użycia gwoździ. Kiedy kościółek zrobił się zbyt mały dla lokalnej społeczności mieszkańcy postanowili wybudować nowy. By pozyskać fundusze na budowę kościół sprzedano – nabył go król Prus – Fryderyk Wilhelm IV dla berlińskiego muzeum. Świątynię rozebrano i przewieziono do Berlina. Wówczas to, hrabina Fryderyka von Reden z Bukowca, namówiła króla, by świątynia stanęła jednak w Karpaczu. Kościół był dość mocno uszkodzony i wiele jego elementów musiano odtworzyć. Przy okazji rekonstrukcji, kościół przebudowano, dodając krużganki i okna. Dobudowano również kamienną wieżę – dzwonnicę, miała ona dodatkowo ochraniać Kościół Wang przed silnymi wiatrami. Finalnie kościół oddano do użytku pod koniec lipca 1844 roku.
W latach 60-tych minionego wieku Świątynię Wang poddano zabiegom konserwatorskim – wymieniono poszycie dachu (położono gont w miejsce łupków), dodano instalację grzewczą i elektryczną.
PARAFIA EWANGELICKO – AUGSBURSKA WANG
ul. Na Śnieżkę 8, Karpacz
tel. 75 752 82 90
e-mail: wang@wang.com.pl
Jeśli chcesz zobaczyć Świątynię Wang to najlepiej zrobić to z Karpacza – pełna oferta noclegów w Karpaczu na stronie: http://www.karpacz.com.pl/noclegi/wszystkie
Karkonosze, jak podają wszelkie encyklopedie i przewodniki turystyczne to najwyższa partia jednego z dwóch głównych masywów górskich w naszym kraju – Sudetów. Karkonosze to takie Tatry Sudetów. W Karkonoszach, choć nie są tak wysokie, panuje klimat podobny do alpejskiego – z dużą ilością opadów, niskimi temperaturami, co skutkuje długim okresem, w jakim spotkamy tutaj śnieg.
Zasadniczym budulcem Karkonoszy jest granit, a wskutek panujących tutaj warunków klimatycznych, procesy erozyjne spowodowały wytworzenie tak charakterystycznych karkonoskich skałek – jest ich mniej więcej 150 grup w całych Karkonoszach. Najsłynniejsze z nich to Pielgrzymy, Trzy Świnki, Owcze Skały, Ptasie Gniazda czy Końskie Łby.
Najwyższym wierzchołkiem w Karkonoszach jest, położona na granicy polsko-czeskiej, Śnieżka – 1602 m n.p.m. Wierzchołek ten góruje nad okolicą (przewyższenie to około 200m), dzięki czemu widok ze szczytu jest oszołamiający. U podnóża Śnieżki leży miasto Karpacz – znany ośrodek narciarski i turystyczny. Innym znanym wierzchołkiem jest Szrenica – 1362 m n.p.m. Nie jest ona najwyższa ale lokalizacja w sąsiedztwie miasta Szklarska Poręba powoduje, że zna ją wielu amatorów gór. Na stokach Szrenicy, rokrocznie, tłumy narciarzy oddaje się urokom białego szaleństwa. Kolejne szczyty, po naszej stronie Karkonoszy, to Łabski Szczyt – 1472 m n.p.m. oraz Wielki Szyszak – 1509 m n.p.m.
Prawdopodobnie większość Polaków słyszało także o dwóch wodospadach w Karkonoszach: Wodospad Kamieńczyka i Szklarki. Obydwa położone są w niewielkiej odległości od Szklarskiej Poręby. Jeden z nich (Szklarka) znajduje się nawet obok trasy dojazdowej z Jeleniej Góry. W okolicy Karpacza (w Przesiece) znajduje się trzeci wodospad w polskiej części Karkonoszy – Wodospad Podgórnej – o wysokości 10m.
Karkonosze kochają nie wyłącznie narciarze – to raj dla wędrowców. Dla nich, w Karkonoszach, wytyczono setki km szlaków turystycznych o różnym stopniu trudności. Dzięki dużej ilości schronisk turystycznych można przebyć całe Karkonosze ze wschodu na zachód lub odwrotnie. Naturalnie, wolno także robić sobie krótsze wycieczki w Karkonosze. Każda z podgórskich miejscowości – przykładowo Piechowice, Jagniątków, Zachełmie, Borowice oraz naturalnie Szklarska Poręba i Karpacz posiada połączenie z turystycznymi szlakami. Noclegi w Szklarskiej Porębie czy Karpaczu umożliwiają nie tylko turystykę po uroczych, o każdej porze roku, Karkonoszach, ale zapewniają zaplecze narciarskie i wiele turystycznych atrakcji.
Jeśli szukasz noclegu w Karkonoszach – odwiedź stronę: http://www.karkonosze.pl/noclegi-w-karkonoszach
Śnieżka to najwyższy szczyt Karkonoszy a również całego pasma Sudetów oraz Czech (1602 m n.p.m.) – jest symbolem zarówno Karpacza jak i Karkonoszy. Góruje nad Karpaczem (200 m ponad Równię pod Śnieżką), leży na granicy polsko-czeskiej, należy do Korony Gór Polskich i jest najbardziej rozpoznawalnym szczytem w Sudetach. Czesi nazywają tę górę Sněžka, Niemcy zaś Schneekoppe.
Pierwsze górskie schronisko na Śnieżce wybudowano w poł. XIX stulecia. Budynki, które możemy dziś podziwiać, stanęły niedawno – w latach: 1967-76. Charakterystyczne dyski – mieszczą Obserwatorium Meteorologiczne im. Tadeusza Hołdysa, zaplecze techniczne, magazyny oraz bar. Brak tutaj części noclegowej, ale można się chociaż ogrzać zimą. Najbliższe schronisko, w jakim można przenocować znajduje się poniżej, u stóp Śnieżki – to Dom Śląski.
Analizując dane z Obserwatorium Meteorologicznego wiemy, że Śnieżka to szczególnie wietrzne miejsce. Największa prędkość wiatru (mierzona przez minimum 10 min.) przekroczyła 230 km/h, a w porywach prędkość wiatru osiąga 300 km/h. Co więcej, Śnieżka to wyjątkowo zimne miejsce – średnioroczna temperatura ledwo wykracza ponad 0 stopni Celsjusza. Dni ze średnia temperaturą w ciągu doby powyżej +5 stopni Celsjusza występują zaledwie przez około 100 dni w roku (2 VI do 15 IX). Na Śnieżce prawie nie występują dni ze średniodobową temperaturą powyżej 10 stopni Celsjusza.
Na szczycie znajduje się również kaplica p.w. Świętego Wawrzyńca – patrona przewodników. Pochodzi ona z XVII-tego stulecia. Została otwarta w 1681 r. i odtąd rozwijał się ruch pielgrzymkowy oraz turystyczny na Śnieżkę. W czeskiej części szczytu stoi budynek poczty wzniesiony w 2007 roku na miejscu nieużywanego od lat 80. XX-tego wieku czeskiego schroniska. Jest tutaj również górna stacja wyciągu gondolowego prowadzącego z czeskiego miasta wypoczynkowego Pec pod Sněžkou. Z polskiej strony wyciągiem można wjechać jedynie na pobliską Kopę.